Moestuin 82

Vandaag is het een koude november dag om in de tuin te werken. Het is waterkoud. Ik heb vandaag weer verder gewerkt met het verdelen van de paardenmest. Vorige week heb ik de eerste twee vakken omgespit en de mest over het land verdeeld. Nu heb ik het grote aardappelveld schoon gemaakt en de mest erover verdeeld.

Ik had de rucola die ik vorig jaar in de herfst gezaaid had, laten staan en die was helemaal uitgegroeid tot een grote verhouten struik. Hij was inmiddels ook over de in maart gepote uien heen gegroeid. Die uien waren daardoor aan het zicht onttrokken, en ook maar amper gegroeid. Gelukkig hadden ze in ieder geval iets van hun stengel tussen de rucola kunnen laten uitgroeien zodat ze een beetje zon hebben kunnen vangen en die energie naar de ui zelf hebben kunnen brengen. Nu de rucola dus verwijderd was, heb ik de klein gebleven uien maar uitgegraven en in de kas gepoot om ze te laten overwinteren en te kijken of ze volgend jaar tot grote uien zullen uitgroeien. De buurvrouw kwam nog even langs en die wist gelukkig wel te vertellen dat mijn plan goede kans van slagen heeft. Tja, tuinieren op een moestuincomplex doe je nooit alleen. Wel grappig om zo deze uien een beetje te vergeten en ze dan later nog eens tegen te komen. Alsof je een soort eekhoorn bent, die zijn nootjes is vergeten op te graven en ze later weer tegenkomt.

Na het uitgraven van de rucola struiken had ik dus dit hele aardappelveld ontdaan van het onkruid dat langs de rand van dit aardappelveldje was gaan groeien. En toen ik daar dus mee bezig was, zag ik ook de kruisbes stammetjes die ik een paar weken geleden van mijn oud-collega had overgenomen. Ik zag dat ze daar in mijn aardappelveldje niet echt tot hun recht gingen komen. Volgens mij zouden ze het beter doen op de plaats waar nu de oude zonnebloemen staan, vlak bij de zwarte bes en de wijnrank. Daarop heb ik de vier uitgegroeide zonnebloemen maar uitgegraven en even tegen de heg gezet. In eerste instantie wilde ik die holle stengels dan over het bemeste aardappelveldje neerleggen zodat allerlei kruipende insecten dan in de holle stengels kunnen overwinteren of er eitjes jn kunnen leggen in het voorjaar.

Echter ik had me nog niet omgedraaid of er kwamen wel vijf puttertjes (of distelvinken) aangevlogen. Ze vielen met zijn allen op de zonnebloemen aan die ik tegen de heg had gezet. Dat liet toch maar zien dat de natuur haar eigen gang gaat en daarop bedacht ik me om de zonnebloemen dan maar tegen de heg te laten staan totdat ze omgevallen zijn. Als de puttertjes er op deze manier toch heel blij mee zijn, is het toch zeker nuttig om die zonnebloemen te laten staan in de winter. Ik had ook nog even in de zaadlijsten gekeken en zag dat eigenlijk nog maar 40% was opgegeten. Als je goed op de foto kijkt zie je nog één puttertje.  Toch zo een wintervoorraadje overlaten voor de vogels.

Na het bemesten toch ook nog een paar uien uitgegraven, samen met twee stronkjes Chinese kool en wat kleine plantjes rucola. Dat zorgde weer voor een kleine oogst aan groenten. We hebben nu niet veel nodig omdat we nog bij mijn schoonouders gaan eten dit weekend.