Moestuin 82

– 2 November 2024 –

De herfst is de mooiste tijd van het jaar. De zomer is voorbij en heeft haar groei en vitaliteit laten zien en dan in de herfst trekt de natuur zich langzaam terug en zie je dat terug in de bomen die toenemen in kleur en uitnodigen om er bij stil te staan en er van te genieten. Wat ik me op dit moment ook realiseer is dat er in de herfst nog veel te doen is op de moestuin. In de zomer hangt het groente & fruit nog zichtbaar te pronken boven de grond, maar in de herfst zijn er toch ook nog behoorlijk wat gewassen klaar om te oogsten. Te denken valt aan wortelen, aardperen, prei en savooiekool. Omdat het een slecht pompoenenjaar was, heb ik drie weken geleden slechts één kleine en één grote oranje pompoen kunnen oogsten. Vorig jaar was ik in de gelukkige omstandigheden dat ik wel 10-15 flespompoenen kon oogsten. We hebben daar nog tot februari van dit jaar van kunnen eten. En natuurlijk zijn er nog een aantal groenten waar ik reikhalzend naar uitkijk om te kunnen oogsten, zoals de pastinaken, tot slot ook nog de wintergroenten als boerenkool en spruiten.

Hieronder wat beelden uit de tuin van in verval geraakte bloemen en planten. Als eerste de zonnebloemen die dit jaar prachtig gebloeid hebben. Ik heb er niet per sé een culinaire bestemming voor, maar ik ben toch altijd weer blij als het lukt om ze op te kweken, als eerbetoon aan de zon die elk jaar weer schijnt. Ze lokken vogels als de koolmees, vink en andere zonnebloemzaad etende vogels. Die plukken op hun beurt dan weer wat plaaginsecten uit mijn tuin. De overgebleven zonnebloempitten vallen gewoon weer ter aarde en volgend jaar schieten ze weer op op dezelfde plek zonder dat ik er veel voor hoeft te doen.

En dan mijn aspergeplanten. Ik had die het afgelopen voorjaar bij Moes&Tuin uit Vinkel gehaald op advies van een oud-collega. Hij eet al een aantal jaren heerlijk witte asperges. Zie hoe mooi de aspergeplanten erbij staan na een half jaar. Ik kan volgend jaar daarvan de eerste asperges oogsten en daarna nog vele jaren elk voorjaar weer. Zoals ze nu in de herfst van kleur veranderen van groen naar geel, maakt me nu al nieuwsgierig naar de smaak van de eerste asperges in het voorjaar. Ik wil deze herfst nog een moestuinbak om de asperges maken, zodat de wortelstokken extra goed omhoog kunnen groeien in de losse, maar voedzame grond. Ik zal dit over een paar weken doen als het ook tijd is om de geel-geworden planten te snoeien en te bemesten. En daarna hoef ik hopelijk nog maar weinig te doen behalve de asperges te oogsten met mijn speciale asperge-steek schepje.

Ik was blij dat ik op dit moment nog vijf courgettes kon oogsten. Ze waren maar zo groot als een tuinboon of een wortel, maar ik heb ze nog mooi kunnen gebruiken voor een groentesoep. Het is mooi om te zien dat de courgetteplant zo van buiten naar binnen stand houd en zelfs nu in november nog een bloem maakt. Ik heb één courgette laten zitten, zodat de plant alle energie die de zon deze week nog geeft naar deze ene courgette kan stuwen. Ik ben benieuwd of ie nog een beetje uitgroeit tot een kleine courgette. Een andere courgetteplant was drie weken geleden al helemaal in elkaar gestort, in één keer helemaal tot snot gereduceerd.  Nu hebben we deze zomer voldoende van de courgette kunnen genieten, dat ik er wel vrede mee heb. En in de hoek van de kas heb in aan het einde van de zomer nog een witte wijndruif gepland. Deze heb ik van mijn zwager gekregen die lange tijd ervaring heeft opgedaan met druiventeelt op Nederlandse bodem. Op zijn advies zal ik deze na de winter op zo’n 40 cm snoeien, zodat de wijnstok volgend jaar sterker kan uitlopen. Het blad is ook prachtig met die rood-gele rand.

En dan tot slot ook nog de oogst van deze zaterdagmorgen. Op de tafel heb ik v.l.n.r. broccoli roosjes, wat kruiden zoals oregano, rozemarijn en maggi (of lavas), met daarnaast de eerdergenoemde gele courgettes, een prei en twee stengeluitjes voor in de soep. Daarnaast nog snijbiet en te kleine rode bietjes die later nog door de rijst zullen gaan, verwacht ik. Daar kleurt de rijst mooi rood van. Naast de groenten die hier op tafel liggen, zal ik ook nog een paar aardperen, en een paar krielaardappeltjes door de soep doen. De soep zullen we maken voor mensen die bij het Leger des Heils komen eten. Eens in de drie maanden verzorgen mijn vrouw en ik de maaltijd en dan is het een vreugde om soep te serveren die je zelf hebt gemaakt.

We zullen de soep delen met elf mensen die zich ingeschreven hebben voor de maaltijd. Als je wat deelt wordt het groter…of beter vrij vertaald als in de volgende passage … jonge mensen verwachten altijd vreugde uit het leven. Ze weten maar amper dat het leven de vreugde van hen verwacht. Ze willen graag een eenvoudig leven. Maar het leven is nooit eenvoudig. Ondanks dat iedereen geniet van het leven, weerstand biedt aan het leven, over het leven spreekt en schrijft, weten we eigenlijk maar weinig over het leven. Wellicht zijn we te simpel daarvoor¹.

¹Allesandro D’Avenia, What hell is not (2019). Vrij vertaald van pagina 3.