Begin 2023 toen ik mijn moestuin toegewezen heb gekregen van de moestuinvereniging had ik van mijn schoonvader meteen een stuk of twintig struiken rood fruit meegekregen om mijn moestuin mee te beplanten. Het betrof zwarte bessen (Ribes nigrum), bramenstruiken (Rubus plicatus), rode frambozen (Rubus ideaus) en twee Japanse wijnbessen (Rubus phoenicolasius).
Van de zwarte bessen had ik eigenlijk maar een takje van 40 cm meegekregen en nadat ik die eind februari 2023 geplant had, had ik eind juni van dat jaar zo een handje vol zwarte bessen. Deze bessen ruiken net als het blad erg sterk naar cassis en de pittige smaak doet het uitstekend om de dessert op te vrolijken. En het afgelopen jaar had elk takje alweer een tweede takje erbij gekregen en was de oogst ook al weer verdrievoudigd naar drie handjes met bessen. Ik heb op dit moment ook nog geen netten over mijn bessenstruiken gedaan en ik betwijfel ook of ik dat in de toekomst zal doen.
Hierboven zie je een foto van hoe ik mijn rood fruit neergezet heb in mijn tuin. Zo aan de zuidrand van mijn tuin in de beschutting van schuurtje van de buren heb ik het rood fruit in een radiale haag neergezet. Links tegen de compost bakken aan zie je nog een rode bes in blad, maar in de groenstrook daar nog staan nog een stuk of zeven rode bessen, maar die zie je niet. Vervolgens heb ik voor de groene schuur van de bramen en de Japanse wijnbes gezet. Het eerste seizoen schoot de Japanse wijnbes als een gek uit de grond en daar heb ik dit jaar wat bessen van gegeten. Ze hebben een felrode kleur en een lekker pittige smaak. De takken van de Japanse wijnbes zijn felrood met scherpe doorns, een lust voor het oog. Echter dit natte jaar heeft de bramen ook zo veel goed gedaan dat ze een ware inhaalslag hebben gemaakt op de Japanse wijnbes en deze volledig hebben overwoekerd. Ik heb de braam eerst maar laten groeien en nog niet gesnoeid ook omdat de Rubus familie pas in het tweede jaar vrucht draagt, maar het is tot voor kort uitgegroeid tot een klein woud. Het was mooi om te zien dat de Japanse wijnbes dus eerst opschoot en bloesem droeg en vervolgens zijn rode vruchten zette en dat twee maanden later de braam dezelfde cyclus doorliep. Echter doordat ik het bramenwoud heb gelaten voor wat het was, waren er minder bloesems en heeft dat niet tot veel bevruchting van de bloesems geleid en toen later ook van de bramen die er wel waren er niet voldoende wind en beluchting door de struiken kon plaats vinden was een deel van de bramen als snel beschimmeld of niet eens tot wasdom gekomen. Al met al heb ik wel een paar bramen geplukt en gegeten, maar gezien de hoeveelheid takken die al waren aangezet, viel de opbrengst me een beetje tegen.
Voor de kas van de buren had ik dus ook een mengsel van bramen en frambozen van mijn schoonouders gezet waar de frambozen nu toch het misschien een beetje beter gedaan hebben dan de bramen. Ik had de frambozen wat meer naar achter gezet, zodat ik die die kan vastmaken aan het hek met de buurman en de eventuele bramen zou ik dan nog kunnen aanbinden aan de paal-en-draad constructie die ik vorig jaar gezet heb ter ondersteuning van het rood fruit. Nu na de snelle groei van de braam en enige vruchtdracht van de rode framboos heb ik ze hier beide nog laten staan en zal ik later kijken welke beter aanslaat daar. Ik laat daar even de natuur haar gang laten gaan en zal dan te harer tijd volgen om de ranken van het rode fruit tot vruchtzetting te laten komen.
En dan op het stukje rechts tegen mijn eigen kas aan had ik ook rode frambozen geplant, maar die waren na twee jaar nog volledig niet gaan groeien en waren niet aangeslagen. Omdat ik daar nu ook weer braamranken aan heb gebonden leek het me beter om deze eruit te spitten en heb ik daar de grond van zevenblad (Aegopodium podagraria) ontdaan wat daar welig was gaan tieren. Daar kwam wel een kruiwagen met wortels vanaf, maar dat heeft nu weer ruimte gegeven om wat aardbeien (Fragraria ananassa) in de grond te zetten, of beter gezegd op de grond te zetten, want ze houden er niet van om te diep in de aarde te worden weggestoken. Ik heb een aardbeienveldje in de volle zon, maar nu maar eens proberen of deze aardbeien ook gedijen in de schaduwrijke grond bij mijn kas.
En tot slot aan de rechterkant voor de kas de grote verrassing van de moestuin een stuk met zelf opgekomen gele frambozen. Ik heb de takken in de herfst van 2023 opgebonden aan de paal-en-draad constructie en nadat ze in de winter eerst verhouten zie je op de foto dat ze weer volop blad hebben gekregen. Ze staan hier op het punt om bloesems te vormen om afgelopen zomer een fantastische oogst te geven. Blijkbaar was het natte weer in combinatie met een paar perioden van droog weer perfect voor de gele framboos. Ik hoefde alleen mijn hand maar onder de framboos te houden en de struik volstond met de uitkering van de frambozen, ze vielen er als vanzelf in. Het was eenvoudig en het gaf een groot gevoel van rijkdom en vakmanschap dat deze gele frambozen zomaar in mijn hand vielen. Iets waar ik eigenlijk niets voor heb hoeven doen dan alleen deze frambozenranken vast te binden aan mijn constructie. Ik heb af een toe wat nieuwe opkomende scheuten een beetje weggeleid van de vruchtdragende ranken, maar verder hoefde ik voor mijn gevoel alleen maar ‘er te zijn’ om de vruchten in mijn hand te laten vallen. Ik kan u vertellen dat dat eigenlijk toch een hele interne worsteling naderhand gaf om te erkennen dat je in het geheel als moestuinman maar zéér, zéér weinig nodig bent, alleen om je hand open te houden om de vruchten erin te laten vallen.
Na deze snoei actie en het planten van de aardbeien stekjes uit eigen tuin ook nog even snel een rondje gelopen om de soepgroenten voor de soep voor mijn verjaardag te verzamelen voor morgen. Hierboven zie je de twee wijnbessen uit de tuin gespit, deze stuur ik weer retour afzender, want eigenlijk had ik deze wijnbessen meegekregen zonder permissie van mijn zwager en toen ik vertelde dat ik er eigenlijk niet meer zo enthousiast over was wilde hij ze graag terug hebben om ze te planten in de schoolmoestuin waar hij vrijwilliger is in zijn dorp. Hier zijn dan ook weer de 2-4 meter lange rode ranken duidelijk zichtbaar. Verder heb ik v.l.n.r. aardperen, stengel-ui, een dun preitje, dikke wortels en nog een Chinese kool kunnen oogsten. De Chinese kool zou later verwerkt worden in een quiche met wat brie en walnoten met dank aan Marieke voor het zich smakelijk laten welgevallen.
#hand ophouden #nutteloos #uitkering
Moestuin 82 
Plaats een reactie